De laatste 2 dagen

Gisteravond hebben we deze onvergetelijke reis min of meer afgesloten in een chique tappasbar in de wijk Sukhumvit. De dames in het lang en ik natuurlijk ook in mijm nette pak....
Wat anders dan op een krukje op de nightmarket. Allebei leuk trouwens.
Vandaag eerst Rosanne uitzwaaien, die vertrekt wat eerder naar Hanoi. En vanavond vertrekken wij om 23.50 uur Bangkoktijd naar Schiphol, met een tussenlanding in Frankfurt.
Maar we moeten om 12.00 uur uitgecheckt zijn in ons hotel. We overleggen met de hotelleiding en we kunnen de bagage in het hotel achterlaten tot zolang we willen.
Na het ontbijt en het inpakken van de spullen wandelen we, nadat we eerst een stukje met de metro gereden hebben, naar het Lumphinipark, een groot groen park midden in Bangkok.
Daar wordt gewandeld, gerend, maar er ligt ook een wielerrondje waar een aantal fietsers gretig gebruik van maakt. We zoeken een bankje in de schaduw, aan het meer wat het binnenste van het park inneemt.
Ineens, wanner we zitten te lezen, zien we een lizard, een soort hagedis van zeker 2 !!! meter uit het water komen. Rosanne heeft net verteld dat daar vorig jaar tientallen van deze joekels van hagedissen verhuisd waren naar andere plekken, omdat ze teveel overlast gaven aan de mensen die het park bezochten.
Toch zien we er in de loop van de ochtend nog een aantal de wal opkruipen. Ééntje zelfs met een harige rat in zijn bek. Diny gaat op de loop voor deze confrontatie wanneer het beest te dichtbij komt.
Rond een uur of 12 gaan we richting vliegveld. Diny en ik stappen uit bij een groot winkelcentrum (terminal 21), een gigantisch winkelcentrum van 6 verdiepingen. Hier is het lekker koel en kan Diny zich helemaal uitleven. Ik hobbel er maar wat achteraan...
Maar voordat we uitstappen nemen we afscheid van Rosanne, die daarna doorgaat naar het vliegveld. Best heftig als je weet dat je elkaar, na zo'n intensieve paar weken, voorlopig niet meer ziet.
We lunchen hier en halen daarna onze spullen op bij het hotel. Het reizen in Bangkok is trouwens, wanneer je het systeem doorhebt, super. Je hebt bussen ( ouwe gammele stinkende dingen), de metro, de bovengrondse skytrain en de Airport Railway Link. De kaartjes kosten haast niets en zeker niet als je bij het loket 'senior' roept. Want dan reis je, vanaf 60 jaar, ook nog eens voor half geld.
Op het vliegveld is het een drukte van jewelste. Ik heb nog nooit zo'n drukte gezien op een vliegveld. Een gekrioel als een vol kippenhok. Toch vinden we een rustig plekje waar we lekker kunnen lezen. Om middernacht vertrekt ons vliegtuig met meer dan 500 mensen aan boord naar Frankfurt. We vliegen weer met Lufthansa en die zorgen er wel voor dat het een feestje is aan boord. Een wijntje, nog een wijntje en dan een prima warme maaltijd, koffie na. Ik heb een irritant mannetje voor me zitten. Die kwakt zijn stoel gelijk in de slaapstand, zodat mijn territorium vanaf dat moment met de helft verminderd is.
Daarna maakt iedereen zich op voor de nacht en wordt het licht gedempt. Diny en ik nemen onze slaappil weer in en ik zak weg in een diepe slaap van zo'n 4 uurtjes. Niet veel maar we zijn toch een mooi eind opgeschoten. Diny heeft de slaap niet kunnen vatten ondanks de wijntjes en de slaappil. Dat zal de komende dagen wel een jetlag tot gevolg hebben.......
Tijdens de vlucht gaan de horloges weer 6 uur terug vanwege het tijdsverschil uiteraard.
Om 03.00 uur zijn we beiden klaar wakker. Nog zo'n 2 uur vliegen tot we in Frankfurt zijn. Op het schermpje zie ik dat we op dit moment op 10 kilometer hoogte vliegen boven Moskou.We zetten een muziekje aan en een koptelefoon op. Diny kiest voor een vioolconcert van de heer Bach, ik voor OK Computer van Radiohead. Deze muziek brengt mij in een licht comatueuze toestand zodat de tijd omvliegt...totdat ik om 3.45 uur opgeschrikt wordt door...das Frühstuck. Zo komt een mens ook nooit tot zijn rust. Maar ik moet zeggen: een topontbijtje met omelet, brood, bratwurst!!, jam en een mix van fruit. Het mannetje voor mij heeft zijn ontbijt nog niet op of hij zet zijn stoel alweer in zijn achteruit. Ik vraag hem vriendelijk of ie zijn stoel weer in de normale stand wil zetten.
In Frankfurt kom ik erachter dat ik de pijpen van mijn afritsbroek in de grote rugzak heb laten zitten, met als gevolg dat ik op het vliegveld aldaar in korte broek loop te paraderen, terwijl sommige mensen zelfs met berenmuts op lopen.
Op Schiphol haal ik de pijpen uit de grote rugzak zodra deze van de band komt. Maar goed ook want het is ietsje kouder in Nederland dan in Thailand. We pakken de trein naar Kampen zuid en worden daar door Imke en Jelte en Jouke opgehaald.
Onze lieve buurtjes hebben deze week de verwarming al opgestookt, dus we komen thuis in een lekker warm huis.
We moeten alle indrukken nog even verwerken, maar we kunnen nu al terugzien op een fantastische reis. Wat hebben we veel gezien en beleefd. Dat wordt nagenieten.
Met name de 2 1/2 week die we met Rosanne hebben opgetrokken hebben we als een cadeau mogen ervaren.
Ik heb voorafgaande aan deze reis gezegd dat ik niet elke dag een verslag zou maken, maar dat voornemen heb ik niet waargemaakt. Ik vond elke dag wel een paar momenten waarop ik een gedeelte van die dag kon beschrijven. Soms in een hobbelige bus waarbij ik al blij was wanneer ik een goeie letter intypte, soms laat in de avond, soms op momenten dat Diny de tablet wilde hebben om te lezen. Van dat schrijven houden we ook een goeie herinnering over om later nog eens, in details, deze reis opnieuw te beleven.
Aan iedereen die met ons "meegereisd" heeft een lieve groet van ons.
Diny, Rosanne en Jan