Dag 16

Zoals in mijn verslag van gisteren al vermeld gaan Rosanne en ik vandaag met de mountainbike op pad. Diny heeft een slechte nacht met veel pijn in de nek en daardoor weinig geslapen. Vlak voordat Rosanne en ik na een heerlijk ontbijtje op pad gaan, valt Diny uiteindelijk in slaap voor, horen we achteraf, een paar uurtjes. Wij huren 2 goeie mountainbikes en trekken, middels een stoffig pad, de bergen in.
Pittige klimmetjes doen ons, ondanks dat het nog niet echt warm is, het zweet al aardig uit de poriën stromen. We komen op plekken waar het asfalt nog nieuwswaarde heeft van 10 op de schaal van Richter. We kunnen geen rondje doen, dus besluiten we terug te gaan en een ander pad te nemen. De "grote" weg. Ook hier klimmen dalen maar wel op redelijk asfalt.
Een jochie van een jaar of elf fietst met ons mee en blijkt elke dag op zijn kleine fietsje heen en terug te fietsen over deze redelijk drukke weg. Hij kan al een paar engelse woordjes spreken.
Dat kan niet van iedere Laotiaan gezegd worden. Ongeveer de helft van de volwassenen is analfabeet.
Ook de verdere ontwikkelingen in Laos staan nog op een laag pitje. Lang niet iedereen heeft schoon drinkwater, en het land staat nog steeds onder aan de lijst van de Wereldgezondheidsorganisatie staan. Daarmee is Laos nog steeds één van de armste landen ter wereld. De Wereldbank heeft zelfs gezegd dat de sociale indicatoren van Laos meer lijken op die in Afrika ten zuiden van de Sahara dan op die in de rest van Zuidoost-Azië. De toekomst voor Laos ziet er wel iets rooskleuriger uit. Het toerisme groeit ( mede dankzij ons...) en daardoor de investeringen, en de handelsbetrekkingen met Thailand zijn verstevigd door oa. 2 vriendschapsbruggen die over de Mekong gebouwd zijn tussen beide landen.
Maar goed, wij fietsen gewoon door in een, ondertussen, verzengende hitte van 37 graden.
We vinden enige afkoeling bij een klein watervalletje, waar we 2 locals zien die bamboestokken uit het water vissen. Waarschijnlijk worden die ergens stroomopwaarts, door anderen, gekapt en in het water gelegd.
We fietsen nog even naar het busstation waar we morgen alweer vertrekken voor nog eens 2 dagen in Luang Prabang. Thuisgekomen zit Diny lekker in de schaduw te lezen op de veranda.
Wat een schitterende omgeving hier. En het plaatsje Nong Khiaw is heerlijk relaxed vergeleken bij de andere plaatsen waar we geweest zijn. Een beetje hippie-achtig. Veel jonge backpackers van over de hele wereld, maar ook veel oudere stellen. Veel van deze stellen hebben nog wel iets waaraan je kunt zien dat ze vroeger ook wel een beetje alternatief zijn geweest. En misschien nu nog wel zijn. Wauw, te gek,...